Tekst: Gerianne Meijer

Sirenia draat al aardig wat jaren mee in de symphonic gothic metal scene, maar de band heeft mijn aandacht nooit lang vast kunnen houden. Inmiddels hebben ze alweer hun negende studioalbum uitgebracht genaamd ‘Dim Days of Dolor. Met een nieuwe zangeres: Emmanuelle Zoldan. Deze dame schijnt klassiek geschoold te zijn en deed voorheen al mee aan de koorpartijen van de band en zorgde voor een enkele solopartij. Ik ben benieuwd hoe deze dame haar mannetje staat op de nieuwe plaat.

Het maar liefst elf nummers tellende album zorgt voor 56 minuten luisterplezier, dus met de kwantiteit zit het wel goed. Over de kwaliteit kan ik ook kort zijn: alle elementen voor een goede symfonische metal plaat zijn aanwezig. Raggende gitaren, pakkende synthesizers, bombastische koorpartijen en puike vocalen. Emmanuelle laat hier zien dat ze prima past bij deze soort muziek en laat nagenoeg geen steken vallen. Combineer dit met de grunts van Morten Veland en de cleane zang van Joakim Naes en dan steekt het plaatje vocaal goed in elkaar. Muzikaal gezien klinkt het allemaal wat zwaarder dan voorheen en zitten er af en toe wat verrassende elementen in. Er is echter wel een balans tussen pakkende deuntjes en de wat zwaarder verteerbare melodieën waardoor het album niet snel saai wordt.

Persoonlijk wijk ik in dit genre liever uit naar andere bands, maar met deze plaat laat Sirenia zich wel weer horen. Het is een van de betere platen te noemen in het oeuvre van de band en het zorgt er zowaar weer voor dat mijn interesse gewekt wordt. Voor de huidige fans een must, voor de liefhebber de moeite waard om te proberen.